U članku se ispituju teme i metode kritičke teorije u polju analize rada i s radom povezanih pitanja, a u kontekstu ekonomije postindustrijskog društva. Pri tome se revitalizira francuskog filozofa Jeana Baudrillarda te njegovu teoriju rada koja naglašava simboličku dimenziju rada. Članak ističe važnost Baudrillardovih interpretacija rada putem teorijskih koncepata Imaginarnog, Simboličkog i Realnog, a koje je 1960ih utemeljio francuski filozof i psihoanalitičar Jacques Lacan. Rad kontekstualizira njegove osnovne teze o karakteru rada u postindustrijskom društvu, koje on postavlja krajem sedamdesetih godina, suočavajući ih sa suvremenim kritikama koje, pogotovu nakon ekonomske krize 2008. godine inzistiraju na vraćanju klasičnim pitanjima kritike političke teorije. Mapirajući razlike između definicija simboličkog karaktera rada i materijalističkih interpretacija koje nastaju u nasljeđu Marxove kritike političke ekonomije, članak upozorava na nužnost uključivanja obaju teorijskih paradigmi, spajanja političko-simboličkog i ekonomsko-materijalističkog pristupa. Inzistirajući na važnosti obaju pristupa, pokušavaju se protumačiti prisutne anomalije u doba navodne dematerijalizacije rada, kao što je to paradoksalno povećanje radnih sati nauštrb nasljeđa osmosatnoga radnog vremena.