| Sažetak | Vaporwave, kao podžanr elektroničke glazbe iz ranijih 2010-ih, prožima postmoderni
senzibilitet koji sjedinjuje glazbene, estetske i kulturne elemente. Cilj ovog rada je temeljito
razmotriti fenomen vaporwavea kao glazbenog žanra i vizualnog izričaja unutar
postmodernističkog okvira. Analitička metodologija koristi se za duboko razumijevanje
glazbenih i vizualnih karakteristika ovog žanra te njihove veze s postmodernističkim
konceptima poput hiperrealnosti, pastiša, fragmentacije subjekta, intertekstualnosti i
komodifikacije. Kao žanr ukorijenjen u digitalnom dobu, vaporwave ilustrira postmoderni
koncept hiperstvarnosti - područje u kojem se granice između stvarnosti i simulacije
zamagljuju, dok njegova glazba i vizualni izričaj slušatelja vode kroz koegzistenciju prošlosti,
sadašnjosti i budućnosti, izazivajući tradicionalni narativ linearnog vremena. Kreativni izričaj
vaporwave kreatora reflektira Lyotardovu ideju postmoernizma kao doba bez granica i normi.
Nadalje, vaporwave izražava napetost između autentičnosti i komodifikacije, te postavlja
pitanja o vrijednostima i dubljem značenju. Kroz inkorporaciju fragmentiranih i
rekontekstualiziranih elemenata iz različitih glazbenih izvora, usklađenih s vizualnim
elementima retro i futurističkih motiva, nastaje pastiš unutar vaporwavea koji izaziva
konvencionalne predodžbe o umjetničkoj originalnosti i stvara složeni komentar o odnosu
nostalgije, potrošačke kulture i postmodernog senzibiliteta. Njegova ironična transformacija i
subverzija kapitalizma odražava se kroz glazbu i vizualni izričaj, te kroz njegovu sposobnost
da preispita društvene norme i konvencije. Aktivno prihvaćajući uzorkovanje, remiksiranje i
jukstapoziciju, vaporwave iskazuje fluidnu i fragmentiranu prirodu postmoderne, pružajući
provocirajuće istraživanje potrošačke kulture i dinamike između stvarnosti i simulacije. |
| Sažetak (engleski) | Vaporwave, as a subgenre of electronic music from the early 2010s, embodies a postmodern
sensibility that unites musical, aesthetic and cultural elements. The aim of this work is to
thoroughly consider the phenomenon of vaporwave as a musical genre and visual expression
within a postmodern framework. Analytical methodology is used for a deep understanding of
the musical and visual characteristics of this genre and their connection with postmodern
concepts such as hyperreality, pastiche, fragmentation of the subject, intertextuality and
commodification. As a genre rooted in the digital age, vaporwave exemplifies the postmodern
concept of hyperreality - a realm where the boundaries between reality and simulation blur,
while its music and visual expression lead listeners through the coexistence of past, present,
and future, challenging the traditional narrative of linear time. The creative expression of
vaporwave creators reflects Lyotard's idea of postmodernism as an era without boundaries and
norms. Furthermore, vaporwave expresses the tension between authenticity and
commodification, and raises questions about values and deeper meaning. Through the
incorporation of fragmented and recontextualized elements from various musical sources,
harmonized with visual elements of retro and futuristic motifs, a pastiche is created within
vaporwave, that challenges conventional notions of artistic originality and creates a complex
commentary on the relationship between nostalgia, consumer culture and postmodern
sensibility. Its ironic transformation and subversion of capitalism is reflected through music
and visual expression, and through his ability to question social norms and conventions.
Actively embracing sampling, remixing and juxtaposition, vaporwave expresses the fluid and
fragmented nature of postmodernism, providing a provocative exploration of consumer culture
and the dynamics between reality and simulation. |
